Browning Custom Shop

Eén van de onderwerpen die ik binnen mijn project nog graag wou behandelen is de combinatie van technologie, good-old vakmanschap en kunst die komt kijken bij het maken van wapens. Dankzij de mannen van Jachtsite.be kon ik onlangs mee op bezoek in de FN fabriek in Luik.

De Browning fabriek (waar jachtwapens maar een klein onderdeel van de productie bedragen) is om begrijpelijke redenen stevig beveiligd. Lang voor ons bezoek moesten we al onze gegevens doorgeven tot de serienummers van mijn camera’s toe. Ik heb ook begrepen dat rondleidingen eerder uitzonderlijk zijn dus het was een hele eer om dit allemaal te mogen fotograferen. 

Ons bezoek beperkte zich tot de custom shop waar alleen op maat gemaakte geweren geproduceerd worden. Dit zijn grotendeels gepersonaliseerde versies van productiemodellen maar die personalisatie kan behoorlijk ver gaan (zo ver als je budget strekt).

We kregen eerst een deskundige uitleg in de showroom waar we ook een aantal prachtstukken mochten bewonderen.

Ik moet toegeven dat ik voor dit bezoek niet bijster onder de indruk was van het concept van custom wapens. Het leek me vooral het ultieme statussymbool om met een geweer van 50.000 EUR de prikkeldraad naar beneden te houden. Maar ik ben danig onder de indruk geraakt van de bijna ontroerende schoonheid van deze unieke stukken. Met prijzen die beginnen rond de 15.000 EUR tot 80.000 EUR en meer, liggen deze kunstwerkjes ver buiten het bereik van een eenvoudige fotograaf. Maar ik kan me best voorstellen dat als je het geld hebt, je het overweegt om zo’n geweer te kopen. 

Na de duidelijke doch informele introductie mochten we het atelier zelf gaan bezoeken. Ook hier kregen we veel uitleg en konden we naar hartelust zelf met de ambachtslui praten. Wat meteen opviel is dat het personaliseren van deze high-tech wapens toch vooral met de hand en op ‘t gevoel gedaan wordt. 

Die gasten zijn pure kunstenaars en ambachtslui die vooral teren op een jarenlange ervaring. Ze maken het gros van hun gereedschap zelf … en zelfs hun koffie.

Heel indrukwekkend vond ik het graveren van het sluitstuk. Dit kan soms wel 300 uren duren voor één enkel geweer en alles wordt helemaal met de hand gedaan. 

Ook de keuze van het hout en de bewerking ervan is indrukwekkend. 

Als custom shop klant, wordt het geweer niet enkel aangepast aan jouw fysiek, je kan zelfs je eigen stuk hout kiezen uit een uitgebreide collectie van over de hele wereld. 

Ik wist niet dat je verliefd kon worden op een stuk hout tot ik dit stuk zag. 

Persoonlijk vond ik dit bezoek aan de Browning custom shop een absoluut hoogtepunt. Als je ooit de kans krijgt om deze kunstenaars aan het werk te zien, twijfel dan niet.

 

 

Inderdaad …

Net Niet

Maar niet getreurd, we gaan de opgedane kennis zeker gebruiken bij het verdere verloop van het project en zijn er toch nog jachtplannen die ik binnenkort bekend zal maken als ze wat concreter worden.

Kleiduifschieting in Stalhille

De lente en de zomer zijn voor de Vlaamse jagers een relatief rustige periode. Daarom worden er overal ten lande kleiduifschietingen georganiseerd. Daar kunnen sportschutters en jagers hun hagelgeweerskills wat aanscherpen of onderhouden. Gisteren trok ik met een groep toffe gasten van jachtsite.be naar Stalhille om een kleischieting te documenteren.

Locatie voor dit evenement was Hove ter Hille, vlak bij de afrit Jabbeke van de E40. Een plaats waar ik al talloze keren ben gepasseerd op weg naar De Haan (en ook al 2x serieus geflitst ben, maar dit terzijde).

Er zijn in ons land tengevolge van stevige milieuvereisten slechts enkele vaste kleiduifschietstanden. De kleischietingen gebeuren dan ook meestal op plekken die voor één dag omgevormd worden tot schietstand. In Stalhille zorgde men voor vier verschillende standen om voor ieder wat wils te bieden, van een eenvoudige stand voor beginners tot een behoorlijk uitdagend jachtparcours. 

Om kleiduiven vanuit de hoogte te kunnen lanceren, bedacht men deze creatieve constructie.

Naast een gelegenheid om je schietkunsten aan te scherpen is een kleischieting toch ook vooral een sociaal gebeuren. Er zijn wel competitie-elementen voor wie dat wenst maar voor de meeste deelnemers gaat het toch ook om gezellig bij te babbelen met oude en nieuwe vrienden. 

Eén van mijn grootste frustraties binnen mijn jachtproject is dat ik voor de meeste actiebeelden verplicht ben om een schutter van achter of opzij te fotograferen. Daarom heb ik van deze gelegenheid gebruik gemaakt om een beetje te experimenteren met een onbemande camera die reageert op luid geluid. 

Dankzij mijn aangenamen gezelschap mocht ik zelf ook een paar reeksjes voor mijn rekening nemen. Dat ging weliswaar met wisselend succes maar na de oefensessies met de jachtopleiding gaat het toch al een stukje beter. 

Na een drietal fijne uurtjes was het voor mij tijd om weer huiswaarts te keren met een paar leuke foto’s en een ervaring rijker.