Toen ik een beetje research begon te doen voor mijn vorige post rond hoe je met een luchtdrukgeweer kan oefenen voor het kogelschieten, kwam ik aan de weet dat er in het Verenigd Koninkrijk ook duchtig mee gejaagd wordt. Om één of andere reden intrigeerde me dat en begon ik er me een beetje verder in te verdiepen.
Voor alle duidelijkheid, bij ons mag je NIET jagen met een luchtdrukgeweer maar in Engeland mag het wel (onder bepaalde voorwaarden uiteraard) en wordt het ook vaak gedaan. Op het eerste zicht lijkt het misschien wat vreemd om te jagen met een door luchtdruk aangedreven klein projectieltje, maar als je erover nadenkt biedt het heel wat mogelijkheden die je met een kogel- of hagelgeweer niet hebt. Een paar voorbeeldjes:
– Een luchtgeweer is stiller en daardoor minder storend voor omwonenden.
– Door de geringe kracht en bruikbare afstand is een luchtgeweer inzetbaar op plaatsen die uit veiligheidsoverwegingen off-limits zijn voor vuurwapens.
– Eén enkel loodje in de kop van houtduif of konijn, betekent minder werk bij het klaarmaken dan een dozijn hagelkorrels in het hele lichaam.
– munitie is spotgoedkoop.
– …
De luchtbuks wordt in Engeland vooral ingezet in het teken van bestrijding van konijnen, kraaiachtigen, eksters, ratten, duiven en grijze eekhoorns. Wat me ook erg aanspreekt is dat het doorgaans een relatief toegankelijke manier van jagen is. Meestal komt het er op neer dat een landeigenaar een niet-betaalde overeenkomst heeft met een luchtbuksjager om bepaalde soorten te bestrijden. Het is een win-win situatie waarbij de landeigenaar zo minder last heeft van bepaalde overaanwezige schadelijke dieren en de jager kan naar hartelust zijn passie beleven en als bonus nog wat houtduiven en konijnen in de pot doen belanden.
Het lijkt allemaal eenvoudig en makkelijker dan de jacht met vuurwapens maar dat is het niet. Precisie is cruciaal, je zal immers een doel moeten raken van slechts 1-2 centimeter. Bovendien zijn de meeste dieren die in aanmerking komen meesters in het spotten en ontwijken van gevaar.
Toen ik met mijn jachtgoeroe Ponette over dit onderwerp aan de praat geraakte, begon het plan te rijpen om zelf een luchtbuks jachtexpeditie naar Engeland op te zetten. Ondertussen zijn we begonnen met de voorbereidingen. Voor Ponette met al zijn ervaring in schieten, stalken, camouflage, gedragingen, … zal het er vooral op aankomen om het juiste materiaal aan te schaffen en er wat mee te oefenen. Voor mij wordt het een veel uitgebreider proces. Ik heb teveel respect voor de natuur en de jachtethiek om ook maar één loodje in de richting van een dier te sturen zonder dat ik van mezelf weet dat ik een uitstekende kans heb om het dier op een weidelijke manier te doden.
Wat staat er dan zoal voor mij op het programma:
– het juiste materiaal kiezen binnen mijn beperkt budget
– leren schieten in verschillende posities op verschillende afstanden
– meer leren over het wild
– leren stalken
– mijn conditie verbeteren
– …
Het wordt een hele uitdaging maar wel eentje waarin ik veel zin heb. Ik hou jullie op de hoogte van mijn vorderingen.
Tips, info en ervaringen zijn altijd welkom.
Zo Doen de Jagers Dat 