Gisteren was het weer Defender Day op Les Vallons. Het is ondertussen de derde keer dat ik dit evenement gefotografeerd heb. Tijdens de eerste die ik meemaakte zorgde de versgevallen sneeuw voor een niet te evenaren decor. Deze keer had ik minder geluk want het werd een gure, grijze dag.
De stoet Defenders, Landrovers en een verdwaalde Cayenne begon de dag met een rustige rit op de smalle wegen van de Vlaamse Ardennen. Voor mij en voor de hardcore Defender rijders mocht het gerust wat pittiger geweest zijn maar dit evenement is waarschijnlijk meer sociaal getint dan dat het op een moddervreter-publiek mikt.
En sociaal was het zeker, het was weer fijn bijpraten met oude bekenden en ik leerde weer een aantal nieuwe interessante mensen kennen.
Na een mooi toertje mochten de Defenders aan de kant en werden de geweren en honden uitgeladen voor de lange voormiddagdrift. Het zwaartepunt van het jachtseizoen ligt achter ons, dus werd er enkel nog op duif, vos en fazantenhaan gejaagd. Er kon menige haan ontsnappen doordat het in het grijze licht niet makkelijk was om ze snel te onderscheiden van een hen.
De drijvers en honden kregen tijdens de voormiddag ongetwijfeld het meeste actie voor de voeten.
Van al dat rijden, socializen en jagen krijg je natuurlijk honger en dorst. Aan deze basisbehoeften werd ruimschoots voldaan tijdens een lunch ten velde.
Als dessert kregen we van een paar valkeniers nog een demonstratie van de kunsten van hun roofvogels.
Nadat de vogels gevolgen hadden, trokken we te voet naar de uitgezette posten voor de tweede en laatste track van de dag.
De Defender Day werd afgesloten met een heerlijk diner in een mooi kasteeldecor.
Helaas was blijven plakken voor mij geen optie. De dag was begonnen met een kriebelhoest en een lichte hoofdpijn. Deze symptomen transformeerden zich in de loop van de dag tot een gloeiend voorhoofd, spierpijn en barstende hoofdpijn. Anderhalf uur later lag ik voldaan maar met een griep in bed.
Zo Doen de Jagers Dat 