Chasse de Hill – dag 1

Ik ben altijd een beetje terughoudend geweest in verband met drijfjacht op grofwild maar zonder echte hands-on ervaring kan je je moeilijk een gegronde mening vormen. Tot nu toe had ik dankzij een zeer op prijs gestelde invitatie enkel een dag grofwild in de Ardennen als jager meegemaakt. Daarom besloot ik dit seizoen enkele dagen grofwild battue te boeken. Ik hoor van velen dat sommige Ardense jachten vooral uit zijn op het geld van de jagers maar daar weinig beheer en beleving voor in de plaats stellen. Via verschillende jachtvrienden hoorde ik echter goeie dingen over de nieuwe beheerders van een jachtrevier in de buurt van Eupen. Ik besloot mijn kans te wagen en gisteren stond de eerste dag op het programma.

De dag begon grijs maar dat hoort wel bij jagen vind ik. Al het veilige oranje op de plaats van afspraak zorgde toch voor een gekleurde ochtend. We begonnen met een heldere briefing, in jagerstaal, spreken ze over “de ronde”. In beide landstalen werd er eerst en vooral een pleidooi gehouden voor veilig jagen en daarna kregen we meer te horen over het verloop van de dag. Er was voor transport gezorgd om drie groepen vlot op de juiste plaatsen te krijgen. Zo kon ik voor het eerst kennismaken met de geneugten van transport over boswegen in een paardenvan, getrokken door een Hummer.

Daarna trokken we in stilte naar de ons aangewezen en goed aangeduide posten. De wandeling door de brandgang naar mijn post was al veelbelovend door al de sporen van everzwijnen. Mijn buurjager, die ik toevallig een paar dagen geleden al had leren kennen in Deerlijk, gaf me nog wat tips en extra veiligheidsinstructies. Vanaf mijn positie had ik een behoorlijk zicht in de richting vanwaar het wild zou kunnen komen en langs de andere kant had ik ook een meer dan behoorlijk schietveld voor mocht er iets langs mij passeren.

Vele jagers gebruiken een radio (walkie-talkie) voor de drijfjacht in Wallonië. Dit is niet alleen nuttig omdat je zo weet wat er bij de andere jagers en bij de drijvers gebeurt, het is ook zeer handig voor de veiligheid. Ik vind het ook fijn om zo het verloop van de jacht te kunnen volgen, het is alsof je naar een jachtpartij kan kijken met live-commentaar. Helaas voelde ik al snel dat de communicatie tussen de drijvers niet optimaal verliep waardoor er niet gedreven werd zoals het hoort. Het wild was duidelijk aanwezig maar de drijvers slaagden er niet in om het tot bij de jagers te krijgen.

Ook bij de tweede battue waren er problemen bij de drijvers waardoor er weer niet optimaal gejaagd kon worden. Ik had een fantastische plaats toegewezen gekregen vanwaar ik een perfect overzicht had en een heel ruim schootsveld. Maar helaas kreeg ik geen wild te zien. Mijn buurman zag wel een ree tussen ons doorlopen maar die heb ik niet gespot. Toch heb ik enorm genoten van het ongelooflijk mooie bos waarin we daar jagen. Als je maar lang genoeg stilzit in het bos, vergeet de natuur dat je er bent. Als je toekomt is het vaak verrassend stil, alsof het bos de adem inhoudt voor de indringers. Maar na tien minuten gaat alles weer zijn gewone gang en komen de vogels op een meter van je afzitten.

Na de tweede battue was het tijd voor een kom soep en mijn lunchpakketje in het bos.  Zoals op elke jachtdag werden er ervaringen en vettige moppen gedeeld. De groep is zeer gevarieerd wat de ervaring alleen maar interessanter maakt. Ik voelde me als jong-jager ook helemaal welkom.

Tijdens de boslunch namen de beheerders van het revier ook de tijd om de problemen bij de drijvers op te lossen. In de jacht worden organisatorische foutjes al eens onder het tapijt geveegd maar niet met deze jachtheren. De tekortkomingen werden open gecommuniceerd en gezwind opgelost. Dit werd door de groep sterk geapprecieerd. Foutjes komen overal voor, zeker op de eerste dag in een nieuwe organisatie. En in de battue na de lunch werd het oplossingsgericht denken beloond met een goed resultaat. Zelf zat ik niet op de beste plek maar heel wat jagers kregen wild te zien en er werd nog een behoorlijk tableau geoogst.

Na het aperitief werd het wild een laatste eer betoond en mochten ook nog enkele jagers op een respectvolle manier gedoopt. Er volgde nog een uitstekend en gezellig avondmaal, vooraleer ik terug huiswaarts keerde om mijn ouders af te lossen die zo vriendelijk waren mijn drukke jachtagenda van de laatste week mogelijk te maken.

Ook al bleef mijn vinger van de trekker, ik heb enorm genoten van deze dag en ik kijk alvast heel erg uit naar de volgende grofwild battue volgende maand.

Mijn Eerste Grofwildjacht in de Ardennen

Gisteren was het zover, mijn eerste dag op grofwild in de Ardennen. Ik was eigenlijk niet van plan om mijn eerste jachtseizoen al op ree, everzwijn en hert te jagen maar als je door een genereuze jachtvriend uitgenodigd wordt om eens mee te gaan, dan moet je die kans uiteraard grijpen.

We vertrokken zaterdagavond al zodat we ter plaatse konden slapen en uitgerust aan de dag konden beginnen. Dat slapen bleek nog niet zo eenvoudig te zijn want ik was veel te opgewonden over wat komen zou. Na een net iets te kort nachtje, verzamelden we in de plaatselijke jachthut.

Na een duidelijke briefing en 738 vragen van mij aan mijn gastheer, vertrokken we bij het eerste licht naar onze posten voor de eerste drift.

Aangekomen op mijn post, installeerde ik mijn stoeltje, checkte of mijn walkie-talkie goed ingesteld was en assembleerde ik het mooie geweer dat ik van mijn gastheer mocht lenen. Aangezien we een paar dagen geleden al wat geoefend hadden in de Cinetir (denk aan een bioscoop met natuurfilms waar je met echte kogels op het scherm mag schieten) ging dat allemaal redelijk vlot.

Mocht er wild uitkomen aan mijn post, zou het zeker geen sinecure worden om het te schieten. Een nauwe open strook en dan een dicht bos, waren mijn uitzicht. Uiteindelijk kwam er geen wild langs mijn kant, maar vele andere kregen wel vossen en reeën te zien.

Na de lunch werd ik voor een korte tweede drift langs een iets meer open bos geposteerd. Ik zag wel een mooie ree maar vond ze te ver en te snel bewegen om met mijn beperkte ervaring te schieten.

De derde en laatste drift van de dag, bracht me naar een aanplanting met toekomstige kerstbomen. Het schootsveld was veelbelovend maar de kans dat wild zich zal vertonen in een dergelijke open vlakte is dan weer wat kleiner.

Tijdens het stappen op de Ardeense hellingen, heb ik al mijn laagjes kledij soms vervloekt. Maar als je een paar uurtjes stilzit op een stoeltje, dan komt dat thermisch ondergoed en die dikke trui goed van pas.

Ook de laatste drift bracht geen schotgelegenheid voor mij maar ook dat is jagen.

Tijdens de korte wandeling terug naar de jachthut werden onze spieren weer opgewarmd maar de kou in onze botten werd pas echt verdreven door de kachels en de warme maaltijd in de jachthut. Daarna was het tijd om weer huiswaarts te keren.

Ik moet toegeven dat ik op voorhand mijn reservaties had omtrent drijfjacht op grofwild. Niet dat ik er iets tegen heb, het leek me gewoon niet echt mijn ding. Ik ben nog altijd niet overtuigd maar ik denk wel dat ik het volgende jaar nog een paar keer ga proberen voor ik mijn mening vorm.